Van Page naar Williams

Vandaag blijven we in de staat Arizona, want we rijden over Highway 89 en  Highway 64 van Page naar Williams, een afstand van 203 mijl = 326 km. Totaal zitten we nu op 2416 mijl dat is 3.888 km. Of we de 3000 mijl, die gratis zijn, redden valt te betwijfelen, een geluk we zagen de borden met Los- Angeles al verschijnen.

Vandaag zijn we dus via Highway 64 langs de zuidzijde van de Grand Canyon gekomen. Deze route duurde lang, want er waren diverse uitzichtpunten die we allemaal bezocht wilden hebben. De eerste die we tegen kwamen was de Dessert View met de voor ons uit 2004 bekende watchtower.

Het viel hier met de drukte wel mee, dat zou straks wel even anders worden. De volgende stop die wij hadden gepland was Navajo Point. Hier had je ook een schitterend uitzicht over de Grand Canyon.

Zo reden we van uitzichtpunt naar uitzichtpunt en hebben we zelfs de laatste resten met sneeuw nog gezien.

Natuurlijk moest er ook weer een foto van het reisgezelschap gemaakt worden, en omdat te mogen doen daar had een jong Amerikaans meisje wel oren na, ze heeft een uitstekende foto gemaakt.

De weg langs de Grand Canyon was eigenlijk te mooi voor woorden dus nog maar even wat foto's  van onderweg.

 (zie ook video )

Aangekomen bij het Grand Canyon visitor center was het zo druk dat er voor de camper in eerste instantie geen plek meer was. Na enkele rondjes te hebben gereden kwam er gelukkig toch nog een plaats vrij voor de camper.  Hier hebben we nog even een film bekeken over het ontstaan van de Grand Canyon en hebben een trail gelopen. Het werd zo langzamerhand tijd om richting Williams te rijden, want dat was toch nog een afstand van bijna 100 km. Vlak voor het uitrijden van het park ontstond er nog een kleine opstopping voor wat beesten die naast en op de weg liepen.

 Het bleek waarschijnlijk om Elanden te gaan die hier los rond lopen.

De TomTom hadden we, dachten we, netjes ingeschakeld voor de camping in Williams alleen dat ging niet helemaal goed.

 we kwamen terecht op een zandpad wat zoveel stof deed opwaaien zodat de hele camper nu grijs is. Halverwege moesten we ook nog weer terug, op suggestie van een Amerikaan, omdat we anders in een enorme kuil met water zouden komen. De beste man wees ons de route en zo kwamen we goed aan op onze camping. Na even een bezoekje gebracht te hebben aan de receptie bleek er een Nederlander te werken op deze camping. Hij was door de liefde hier blijven steken in 2016. Even leuk met hem staan praten http://www.williamsKOA.com

Morgen gaan we naar de gokstad in de woestijn, Las Vegas. Kijken of we in een van de gokhallen de reis kunnen terug verdienen.

Tot morgen.