Van Williams naar Las Vegas

Wat eraan vooraf ging;

Je denkt in een grote stad als Las Vegas, met ruim 650.000 inwoners, waar alles kan en mag en waar je bij een hotel staat met 3.774 kamers en een vloeroppervlak van 9.332 vierkante meter dat ze daar toch wel internet hebben op het naastgelegen RV park.          Nee dus, helemaal niets was het norse antwoord dan ook, NO WIFI!!!!. Dus vandaar gisteren geen reisverslag maar vandaag weer twee, want we staan nu midden in de woestijn en daar heeft men gewoon WIFI👍😂

We begonnen vandaag met onze rit van Williams naar Las Vegas via de Hoover Dam, een afstand van 231 mijl = 371 km. Een rit welke grotendeels over de Interstate 40 ging, de nieuwe route 66.

Een kleine 100 km voor de Hoover Dam zagen wij de blauwe lucht al aankomen. De scheiding tussen de bewolking en de blauwe lucht was mooi te zien

We dachten voor we vandaag op pad gingen dat het niet zo druk zou zijn bij de Hoover Dam, maar niets van dat alles was waar. Het was er razend druk en dat begon al bij de controle van de camper, alle luikjes open en de man van de security in de camper om alle deurtjes te openen. Toen dat allemaal in orde bleek mochten we door rijden. We moesten op zoek naar een parkeerplaats, nou dat viel niet mee op de allerhoogste en allerlaatste parkeerplaats was nog ruimte voor onze camper.

Dat betekende een lange voettocht naar beneden en dus weer naar boven. En ach als het koel is, is dit niet zo erg, maar het was me daar toch warm. Onderweg naar de dam weer wat foto's gemaakt.

En toen op weg naar de stad waar alles kan en mag: Las Vegas. Toen we aankwamen rijden zag je de stad al liggen. En ook aan de verkeersdrukte kon je goed zien dat we een grote stad naderden. Zonder brokken kwamen we aan bij onze RV  park Circus Circus

 Een asfaltplaat met wat boompjes midden op de strip.

We zijn na aankomst gelijk de stad ingegaan, want er is en was veel te zien. Ten eerste moesten we zorgen dat we een buskaartje kregen, die kon je, vertelden ze ons, bij de buschauffeur kopen. Dat ging helaas niet, want dan moest je met precies gepast geld betalen. En de beste man had geen geld bij zich. Maar even wat geld omwisselen dachten we, nou nee dus, geen vriendelijke Amerkaanse winkel eigenaar te bekennen totdat Grietje het ging doen. Bij de eerste de beste man was het geregeld.                                Nu weer op zoek naar een bus, gevonden alleen in deze zat geen automaat voor een buskaartje. Weer uitstappen, en toen wel door een vriendelijke Amerikaanse dame geholpen aan een buskaartje. Eindelijk konden we op weg naar Fremont Street, het oude Las Vegas.

Hier in deze overdekte straat kwam je allerlei soorten mensen tegen, hieronder een kleine compilatie

Het was er erg gezellig met veel muziek en andere rariteiten, daarom maar even een terrasje gepakt en voor 12 dollar een pilsje en cola besteld (slik).

Van daaruit zijn we met de bus naar het einde van de strip gegaan en zijn zo lopend naar onze camper gegaan, een afstand van ongeveer 10 km. Daarbij hebben we heel wat hotels en casino's bezocht en dus was het laat voor we het bedje van ons zagen. Onderstaand enkele foto's van de strip en de video van de beroemde Bellagio fonteinen die op muziek zijn kunsten laat zien.

Als laatste kunnen jullie met een video en muziek van Dean Martin nog even meevliegen over Las Vegas.

Morgen gaan we op weg naar Death Valley en slapen we in de Amargosa Valley. 

Tot morgen